Çocuklarda öfke yönetimi nasıl yapılmalıdır?

Çocuklarda öfke yönetimi nasıl yapılmalıdır | Saldırganlık çocuklarda normal bir reaksiyondur. Güvenliklerini veya mutluluklarını korumaları gerektiğini hissettiklerinde kızgın duygularını dışarı çıkarırlar. Saldırganlık, başka bir kişinin zarar görmesine neden olabilecek davranışlar olarak tanımlanabilir.

Çocuklarda öfke yönetimi nasıl yapılmalıdır?

Küçük Çocuklarda Saldırganlık! Bebekler, koşullar mükemmelden daha az olduğunda öfkelerini gösterirler. İki yaşındakiler anlaşamadıklarında vurarak veya tokatlayarak çözmeye çalışırlar. Yetişkinlerde gördükleri davranışları taklit ediyor olabilirler mi? Ya da dikkat çekmeye çalışıyor olabilirler mi? Evet büyük ölçüde öyledir.

Tokatlama aynı zamanda tüm çocukların sahip olduğu bir reflekstir. Saldırganlık veya heyecandan tokat atarlar. Çocuklar sekiz veya dokuz yaşına geldiğinde, saldırganlık genellikle daha iyi kontrol edilir.

Bebeklerde Saldırganlık,

Çocuklar hayal kırıklığına uğradıklarında ve istediklerini anında elde edemediklerini hissettiklerinde agresif tepki verebilirler. Saldırgan duygular doğaldır. Princeton Bebeklik Merkezi’nin Ebeveynlik Danışmanı’na göre;

“Bebeğin duygularını yapıcı bir şekilde kullanabilmesi için kontrol etmesine yardımcı olmak istiyoruz. Sağlıklı ve olgun bir bireye dönüştükçe. Yapmak istediğimiz şey, her çocuğun bu doğal duyguyla başa çıkmayı öğrenmesine yardımcı olmaktır. Böylece başa çıkmak onun için zor bir şey haline gelmez.”

Bebeklerin iki duygu durumu vardır – hoş ve hoş olmayan. Eğer rahat, tok, kuru ve sıcaksa… Hoş bir durumdadır. Eğer aç, soğuk ya da ıslaksa. Nahoş bir durumdadır. Bebek sinir bozucu durumlarda öfkeyle tepki vererek sıkıntısını göstermeyi öğrenir.

Çocuklarda öfke yönetimi! Küçük Çocuklarda Saldırganlık, Agresif Tepkiler!

Hareketlilikte çok fazla kısıtlama; sinirlilik, öfke patlamaları yaratır. Ve çocuk ve aile arasındaki çatışmaları normalleştirmek çok zaman gerektirir. Ayrıca genellikle çocuğun ihtiyaçlarına pratik yaklaşımlarla kolayca kaçınma eğiliminde oluruz.

Çocuklar duygularını kontrol edemezler. Ebeveynler öfkeyle tepki vermelidir. Ya da çocuklarının ilk şiddetli patlamalarına merhametli ve sempatik yaklaşalım. Bebeğinizin teselliye ihtiyacı var ancak sakin ve rahat kalmalısınız.

Prens Bebeklik Merkezi’ne göre. Ebeveynler hayal kırıklıklarına karşı kendi tepkilerine bir göz atmalıdır. “Çocuklar ebeveynlerden hem bilinçli hem de bilinçsizce öğrendiklerinden . . . Eğer şiddet uygularsanız, bebeğiniz de muhtemelen aynı şeyi yapacaktır.” Çocuğunuzun büyümenin ilk yılındaki birçok hayal kırıklığına karşı agresif tepkilerine hazırlıklı olmalısınız.

Yeni Yürümeye Başlayan Çocuklarda Saldırganlık,

Sihirli Yıllar adlı kitapta Lawrie’nin hikayesini anlatıyor. Lawrie küçük kız kardeşi geldiğinde iki yaşındaydı. Annesinin içinde bir gün ortaya çıkacak bir bebek olduğu söylenmişti ona. Ancak, ailede gerçek bir bebekle yeni bir hayatının gerçekliğine hazırlıklı değildi. Annesi bir hafta hastanedeydi. Ve geri döndüğünde, sevecek yeni bir çocukla döndü. ŞOK!

Lawrie ilk başta annesine yardım etmek için çok uğraştı. Bebeğe “yardım etti”, ona sarıldı ve okşadı. Ama bazen kıskançlığı üstünlüğü ele geçirdi. Bebeğe çok sert sarılır, çimdikler ya da tokatlardı. Birkaç kez sopa ya da blok kullanarak yanına geldi.

Çocuklarda öfke yönetimi! Duygulara Empatik Sempati!

Ailesi duygularına sempatiyle bakarken, ilk öncelikleri bebeğe zarar vermesini önlemekti. Lawrie’nin ailesi bu konuda ona karşı sert davrandılar. Bebeğe zarar vermeye çalışmasını onaylamadıklarını gösterdiler. Lawrie çaresizce kendini kontrol etmeye çalıştı.

Sonuç olarak, günde en az bir düzine öfke nöbetlerini başka şeylerle atmaya başladı. İfade edilmesi gereken güçlü duyguları vardı. Nasıl hissettiğini göstermesinin tek yolu eylemdi. Çünkü henüz kendini kelimelerle ifade edebilecek sözlü becerilere sahip değildi.

Küçük Çocuklarda Saldırganlık, Kız Kardeşine Karşı Saldırganlık!

Çocuk psikanalisti profesörü, Fraib’e göre; “Kız kardeşine karşı saldırganlığını fiziksel saldırı yoluyla ifade etmesine izin veremeyiz. Ancak çocuğun kelime dağarcığı, konuşma ile ifade için yetersizdir.” Lawrie daha büyük olsaydı. Ailesi bebeğe vurmamasını söyleyebilirdi. Ayrıca onlarla, ona karşı olan kızgın duyguları hakkında konuşabilirdi. Yani eğer birkaç ay daha büyük olsaydı, “Onu benden daha çok seviyorsunuz. Kız kardeş istemiyorum” diyebilirdi.

Çocuklarda öfke yönetimi! Çocuklar kavga ediyor

Lawrie gibi küçük bir çocuğun saldırganlığı kabul edilebilir bir seviyede tutmasına yardımcı olmak için ne yapabilirsiniz? Fraib, Lawrie’nin ailesine kızdığında vurması için plastik bir kukla vermelerini önerdi. Bunu yaptılar ve bebeğe zarar veremeyeceğini, ancak sinirlenince “Puncho”ya vurabileceğini söylediler.

Ancak ertesi gün Lawrie’nin annesi Fraiberg’i aradı ve “Lawrie Puncho’ya vurmak istemiyor. Puncho’nun arkadaşı olduğunu söylüyor. Şimdi ne yapacağız?” diye sordu.

Kızgın evresi,

Fraib, Puncho’ya adil bir yargılama uygulamalarını önerdi. Lawrie her seferinde bebeğe zarar vermeye çalıştı. Ailesi, delirdiğinde Puncho’ya vurabileceğini ama bebeğe vuramayacağını tekrarlardı. Planın çalışması iki hafta sürdü. Birkaç hafta içinde Fraib, “Puncho’nun fiziksel durumu neredeyse kurtarılamaz durumdaydı” diyor.

Ama bu zaman zarfında Lawrie’nin kızgınlık evresini atlatmıştı. Artık küçük kız kardeşine saldırmaya çalışmadı. Öfke nöbetleri nadirdi ve saldırganlığı kontrol altındaydı.

Lawrie’nin hikayesi, kontrolü bir çocuğa öğretmenin ilk aşamalarında saldırganlığın nasıl ele alınacağının mükemmel bir örneğidir. Fraiberg’e göre, “Lawrie’nin kız kardeşine karşı saldırganlığını engellemesi gerekiyor. Ama Lawrie’nin bu talebini yaparken onun gücün farkında olmalıyız. Ayrıca duygularının ve onun yaşında yetersiz kontrol araçlarının da farkında olmalıyız. Bunun yanında dürtünün bir şekilde başka bir hedefe doğru aktarılmasına izin veren bir yöntemi seçebilirsiniz.”

Çocuklarda öfke yönetimi! Küçük Çocuklarda Saldırganlık, Engellenmiş İçgüdüler;

Lawrie’nin bebeğe saldırmayı bırakması gerektiğinde, saldırganlığının öfke nöbetlerine girdiğini hatırlıyor musun? Benzer durumdaki diğer çocuklarda uyku bozuklukları gelişebilir veya yatağı ıslatmaya başlayabilir. İki yaşındakilere saldırganlıklarını kontrol etmeleri öğretilebilir. Ancak duygularını bastırırlarsa, başka sorunların gelişmesi muhtemeldir.

Fraiberg’in dediği gibi, ” Lawrie’ye kız kardeşi yerine plastik bir kuklaya karşı saldırgan duygularını ifade etmeyi öğretmek sıkıcı olsa da, günde bir düzine kez öfke nöbetlerine katlanmak, endişeli bir çocukla bir gecede birkaç kez kalkmak veya birkaç yıl boyunca bir çocuğun nevresimlerini değiştirmek çok daha sıkıcıdır. Engellenmiş içgüdülerin intikam alma yolları vardır.”

Saldırgan Davranışları Ele Almak!

Lawrie’nin saldırganlığının ele alınma şekli uygundu çünkü daha konuşmaya başlamamıştı. Henüz kendini kelimelerle ifade etmek için yeterli dil becerisine sahip değildi. Dört veya beş yaşında bir çocukla böyle bir yöntem kullanmak zorunda kalmamalısınız. Çocuklar dile hükmedebilmeye başladıklarında, duygularını kelimelere dökmelerini isteyin. Büyük çocuklar oyun ve oyun yoluyla saldırganlıklarından kurtulabilmelidir. Eğer büyük bir çocuk öfke nöbeti geçirirse, “Artık kocaman bir çocuksun. Konuşabilirsiniz. Seni neyin rahatsız ettiğini ya da ne istediğini söyleyebilirsin.”

Yürümeye başlayan çocuk aşamasında, bir çocuk saldırganlığını henüz kontrol altına almamıştır. Yani öfkesini, kendisini hüsrana uğratacak durumlarda açıkça gösterecektir. Çoğu küçük çocuk kavga, ısırma ve vurma sorunlarına sahip olacaktır. Çocuğunuz günlük ilişkilerinde şiddet uyguluyorsa ve size veya diğer çocuklara sürekli zarar veriyorsa, özel yardıma ihtiyacı olabilir. Ancak, bu genellikle bir geçiş aşamasıdır ve büyükler tarafından etkili bir şekilde işlenebilir.

Küçük Çocuklarda Saldırganlık, Yeni Yürümeye Başlayan Çocuğa Güven Verin.

Tabii ki, çocuğunuzun vurmasına, ısırmasına veya kaşımasına izin verilmemelidir. Diğer insanların duygularına ve haklarına saygı duymayı öğrenmeli. Onu sevdiğinizi anlamasına yardımcı olun ancak başkalarına zarar vermesine izin veremezsiniz. Princeton Bebeklik Merkezi’ne göre, “Gidemeyeceği sınırlar olduğunu bulmak, yeni yürümeye başlayan bir çocuk için çok güven vericidir.”

Çocuğunuz size tokat attıktan sonra kardeşini ısırdı, bebeği çimdikledi. Vesaire, “suça uygun bir ceza” düşünmeye çalışmamalısınız. Bunun yerine, çocuğunuza neyin yardımcı olacağını düşünmeye çalışın. Onu suçlu hissettirecek kelimeler kullanma. Ve kendi duygularınızı ve eylemlerinizi kontrol altında tuttuğunuzdan emin olun.

Çocuğunuza, birine zarar verdiğinde, insanların bundan hoşlanmadığını öğretin. Sevilmediğini veya sadece iyi davranırsa sevileceğini hissetmesine izin vermeyin. Ona bazı eylemlerin kabul edilebilir olduğunu, bazılarının kabul edilemez olduğunu öğretin.

Çocuklarda öfke yönetimi! Başkalarına zarar vermeyen aktiviteler,

Sorunla başa çıkmakta kararlı olmalısınız, ancak çocuğunuzu ciddi şekilde cezalandırmayın. Yapmanız gereken çocuğunuzun saldırganlığını başka tarafa yönlendirmektir. Kendini kanıtlama yeteneğini ezmeyin. Saldırganlığını başkalarına zarar vermeyen aktivitelere yönlendirmesine yardım et.

Birçok psikolog, en agresif olan çocukların, son derece şımartıcı ve ağır ceza veren ebeveynlere sahip olduğunu bulmuşlardır. En az saldırgan çocukların izin vermeyen ve hafifçe cezalandıran ebeveynleri vardır. Princeton Bebeklik Merkezi’ne göre. “Olumsuz veya yıkıcı davranışlara izin vererek aşırı uçlara giden ebeveynler. Ya da ağır cezalar vererek çocukluk saldırganlığını teşvik ediyorlar gibi görünüyor.” Buna ek olarak, şiddetli ceza, ebeveynlerin çocuklarına agresif olmamayı öğretmeye çalıştıkları gibi görünür ancak saldırganlık kullanımına teşvik te edebilir.

Fiziksel ceza!

Dr. Thomas’a göre, Discipline That Works adlı kitabında, “Ceza, çocukların saldırgan davranışlarını engellemez; ona öğretir. “Ceza, çocuğu mahrum ederek ve sinirlerini bozucu olarak saldırgan davranışları teşvik eder. Ayrıca, Dr. Gordon’a göre, “. . . çocuklar harika taklitçilerdir – yetişkinlerin, özellikle de ebeveynlerinin ne yaptığını izleyerek öğrenirler.” Fiziksel ceza çocuklara şiddet kullanmayı öğretir. Diğer insanlarla ilişkilerde güç kullanmanın uygun olduğunu öğretir. “Umarım bu sana vurmanı öğretir” diyerek bir çocuğa şaplak atmanın ne kadar saçma olduğunu düşünün.

Gençlerde saldırganlığın nasıl önlenebileceği ve kontrol edilmesi hakkında!

Ebeveyn olma konusunda tutarlı ol. Dr. Charles E. Schaefer’a göre, Ortak Sorunları Olan Çocuklara Nasıl Yardım Edilir? “Ebeveynlerin gevşek disiplini ve düşmanca tutumlarının bir kombinasyonu çok agresif ve kötü kontrol edilen çocuklar üretebilir.” Çocuğunuzu şımartır veya ihmal ederseniz ve sonra aşırı derecede cezalandırırsanız, ebeveynliğiniz çocuğunuzun saldırgan, asi ve sorumsuz olmasına neden olur.

TV ve filmlerde şiddete maruz kalmayı sınırlayın. Çalışmalar, çocukların tercih ettiği programlar ne kadar şiddetli olursa, davranışlarının o kadar agresif olduğunu göstermiştir.

Evlilik kavgalarını en aza indirin. Çocuğunuz sizi taklit ederek çok şey öğrenir. Çocuğunuzu eşinizle aranızdaki tartışmaya, çatışmaya ve saldırganlığa maruz bırakmayın.

Çıkış olarak fiziksel aktivite sağlayın. Çocuğunuzun, yorucu açık hava oyunu ve egzersizi için birçok fırsata ihtiyacı vardır. Bu, gerginlikten ve ekstra enerjiden kurtulmasına yardımcı olacaktır.

Çocuklarda öfke yönetimi! Daha fazla yetişkin gözetimi sağlayın.

Küçük çocuklar bir yetişkinin varlığı ile sakinleşir. Faaliyetlerine ilgi gösterin. Belalardan uzak olması için mücadeleye hazır ol. İki çocuğun birbirinden rahatsız olduğunu fark ederseniz, yeni bir oyun önerin. Ya da onlara bir süre ayrı aktiviteler verin.

İyi davranışı ödüllendirin. Çocuğunuzun kardeşine vurmakla ilgili bir sorunu varsa, ona sarılacağı veya pat yaptığı için onu övün. Ne zaman arkadaşlarıyla ya da kardeşleriyle kavga etmeden oynasa, kooperatif olarak oynadığı için onu övün. Ödül bile verebilirsin. Yıldız grafiğindeki bir yıldız gibi, ya da bir ikram ya da ayrıcalık gibi.

Disiplininde tutarlı ol.

Çocuğunuza agresif eylemlerin kabul edilemez olduğunu açıkça belirtin. Ve hoş görülmeyeceğini de. Neden onaylamadığını açıkla. Kuralları belirleyin ve sürekli olarak uygulayın. “Zaman aşma” cezasını kullanmayı düşünün. Bu, belirli bir süre için çocuğun sosyal temastan izole edilmesi gerektiği anlamına gelir. Saldırgan bir hareket yaptıktan sonra, neyi yanlış yaptığını açıkla. Ve onunla “zaman-tutma” alanına yürüyün. Yaptığı şey yüzünden olduğunu anlatın (bacağınızı tokatlama, kız kardeşini çimdikleme vb.)

İki dakika zaman tutacaktır. Bir zamanlayıcıyı iki dakikaya ayarlayın. Ve çaldığında zaman aşımlarının bittiğini bilsin. Ayrıcalıkları da ortadan kaldırabilirsiniz. Ya da çocuğunuzun yaralanan kişiden özür dilemesini zorunlu kılmak olabilir. Mesela, o kişiyi aramasını sağlayabilirsin. Kısa bir süre için eliyle tokatlamış veya çimdiklemiş yada ısırmış olabilir.

Dikkat dağıtın veya değiştirin.

Örneğin, çocuğunuzun refleksif tokatlama ile ilgili bir sorunu varsa, ona bir alternatif verin. Sana tokat atmadan önce, elini al ve yüzüne hafifçe sür. Ya da ona tutacak bir şey ver. Onu almadan ya da indirmeden önce ona yumuşak bir oyuncak ver. Bu onun ellerini meşgul edecek şeyler. Onunla yumuşak konuş. İrkilmesi bir tokat daha yemenize sebep olabilir. Tokatlama davranışına odaklanma ve dikkati dağıt.

Ellerini kendine sakladığı için onu tut ve güzelce iltifat et. Siz ebeveynsiniz kontrolün sizde olduğunu unutmayın. Koşulsuz sevginizi gösterirken net ve tutarlı sınırlar belirleyin. Dr. Schaefer’a göre, “Çocuk eylemlerinin sıklığı azaltılacaksa, ebeveynler ve çocuklar arasındaki sevgi dolu duyguların güçlendirilmesi veya yeniden geliştirilmesi gerekebilir.” Çocuğunuz sevginizle güvende hissediyorsa, özellikle agresif davranışlarına şiddet göstermeyeceğinizi bildiği zaman, agresif davranma olasılığı daha az olacaktır.